Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16-02-2017 r. – 2461-IBPB-2-2.4511.1077.2016.1.BF

Zaliczanie do przychodu członków zarządu spółki wartości dojazdów samochodem służbowym do/z miejsca zamieszkania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do przychodu członków zarządu spółki wartości dojazdów samochodem służbowym do/z miejsca zamieszkania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego (dalej: Spółka) zatrudniającą pracowników w rozumieniu przepisów art. 3 Kodeksu pracy i płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu art. 8 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka użytkuje pojazdy samochodowe, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 t. Samochody te są środkami trwałymi, których zakup został sfinansowany z własnych środków Spółki. Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów, nie dokonano też zgłoszenia VAT-26 do naczelnika właściwego urzędu skarbowego. Podatek VAT od nabycia paliwa i innych wydatków dotyczących tych samochodów odliczany jest w 50 %. Użytkownikami tych samochodów są członkowie Zarządu (Prezes i Wiceprezes). Prezes Spółki pełni swoją funkcję na postawie uchwały Zgromadzenia Wspólników i otrzymuje wynagrodzenie za wykonywanie zadań również na postawie podjętej uchwały. Wiceprezes zatrudniony jest na umowę o pracę. Wydanie samochodów do używania odbywa się na podstawie Regulaminu Wynagradzania Zarządu Spółki i zgodnie z art. 124 Kodeksu pracy powierzenia mienia – przejęcie tego mienia w postaci samochodu służbowego.

W Spółce obowiązuje procedura zarządzania flotą samochodową, która określa zasady przekazywania i użytkowania samochodów służbowych m.in. przez Zarząd Spółki. Procedura szczegółowo określa zasady eksploatacji samochodu służbowego oraz rozliczania kosztów eksploatacji i jego utrzymania. Nakłada na użytkowników, w związku z korzystaniem z powierzonych im samochodów, szereg obowiązków, m.in. są oni zobowiązani do należytego zabezpieczania samochodu służbowego przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem. Ponadto, użytkownicy samochodów zobowiązani są do: używania samochodu w sposób zgodny z jego przeznaczeniem i wymogami prawidłowej eksploatacji m.in. do: przestrzegania terminów przeglądów i badań technicznych, pilnowania realizacji opłat ubezpieczeniowych i innych opłat związanych z korzystaniem z samochodu, zwrotu samochodu bez wezwania w stanie niepogorszonym poza normalnym stopniem zużycia wynikającym z prawidłowo prowadzonej eksploatacji na postawie odpowiedniego protokołu odbioru po zakończeniu umowy lub jej wcześniejszym rozwiązaniu. Z każdym z członków Zarządu zawarta jest umowa o oddanie do korzystania samochodu służbowego, na podstawie której miejscem garażowania jest miejsce zamieszkania użytkowników. Wynika to z pełnionych obowiązków służbowych o różnym czasie wykonania. Samochód służbowy powierzony jest do wykonania zadań nadzwyczajnych, do szybkiego reagowania, komunikowania w różnych sytuacjach, do wykonania funkcji kontrolnych (w szczególności: reagowanie w przypadku kradzieży, wypadku, pożaru), zarządczych (w szczególności: spotkania z kontrahentami w godzinach popołudniowych) czy sfera korzyści organizacyjnych. Członkowie Zarządu muszą być dyspozycyjni i w związku z tym mają nieokreślony czas pełnienia obowiązków służbowych. Z charakteru pracy i pełnionych obowiązków miejsce garażowania jest jak najbardziej uzasadnione. Ze względu na powyższe rozwiązanie konsekwentnie członkowie Zarządu wykorzystują samochód służbowy na przejazdy z miejsca zamieszkania (miejsce garażowania) do miejsca wykonywania pracy (siedziba Spółki bądź inne miejsce wykonywania obowiązków służbowych) i z powrotem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym członkowie Zarządu Spółki, którym powierzono samochód służbowy w celu należytego wywiązywania się przez nich z obowiązków służbowych, korzystając z samochodu w celu dojazdu z miejsca garażowania/postoju samochodu służbowego do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem, uzyskują z tego tytułu przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych z art. 12 ust. 1 (Wiceprezes) i przychód z art. 13 pkt 7 (Prezes)?

Zdaniem Wnioskodawcy, członkowie Zarządu, którym powierzono samochody służbowe w celu należytego wywiązywania się przez nich z obowiązków służbowych, korzystając z powierzonych im samochodów w celu dojazdu z miejsca garażowania/postoju do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem, nie uzyskują z tego tytułu przychodu ze stosunku pracy (Wiceprezes) ani też z działalności wykonywanej osobiście (Prezes) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Spółki przejazdy członków Zarządu powierzonymi im samochodami służbowymi pomiędzy miejscem garażowania/postoju, a miejscem wykonywania obowiązków służbowych stanowią realizację ich obowiązków służbowych wynikających z wewnętrznych zasad korzystania z samochodów obowiązujących w Spółce (przy jednoczesnym przejęciu od pracodawcy czynności związanych z bezpiecznym przechowywaniem powierzonego samochodu).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że członkowie Zarządu Spółki zobowiązani są wykorzystywać powierzone im samochody do celów służbowych. W konsekwencji, przyznanie im prawa do garażowania/postoju w miejscu zamieszkania/przebywania, umożliwia Zarządowi, zgodnie z procedurą zarządzania flotą samochodów, realizację obowiązków służbowych oraz należyte zabezpieczenie samochodu przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem. Realizacja obowiązków służbowych przez członków Zarządu nie może generować po ich stronie dodatkowego przychodu do opodatkowania.

A zatem, przejazdy członków Zarządu Spółki (Wnioskodawcy) samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem garażowania/postoju (miejscem zamieszkania/ przebywania) a siedzibą Spółki (lub innym miejscem wykonywania pracy) jako wykonywane w ramach realizacji zadań służbowych, nie stanowią przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12. ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. nieodpłatnego świadczenia) oraz z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 7 ww. ustawy. W konsekwencji, w odniesieniu do korzystania przez członków Zarządu z samochodów służbowych w celach służbowych (tj. dojazdu z miejsca garażowania/postoju do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem), Wnioskodawca nie wystąpi w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że – źródłami przychodów są:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta,
• działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy – za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została

z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast zgodnie z art. 13 ww. ustawy – za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się w pkt 7 – przychody otrzymane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że z samochodu służbowego korzysta Prezes Zarządu, pełniący funkcję na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników (brak stosunku pracy), jak również Wiceprezes zatrudniony na umowę o pracę.

W tym miejscu wskazać należy, że skoro – jak sam Wnioskodawca wskazał – Prezes Zarządu pełni swoją funkcję na podstawie uchwały i brak jest zawartego z Wnioskodawcą stosunku pracy, to ewentualny przychód po stronie Prezesa winien być kwalifikowany do źródła, o którym mowa w art. 13 pkt 7 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy a zatem do działalności wykonywanej osobiście.

Niemniej jednak wskazać należy, iż skutki podatkowe wynikające z korzystania przez Prezesa Zarządu z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca zamieszkania (garażowania/postoju) do miejsca wykonywania swoich obowiązków, należy rozpatrywać w taki sam sposób jak

w przypadku Wiceprezesa zatrudnionego na podstawie stosunku pracy. Inna jest jedynie kwalifikacja do źródła przychodu, gdyby istotnie przychód taki powstał.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1666 ze zm.) – pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy. Analogicznie realizacja obowiązków związanych z pełnieniem funkcji Prezesa Zarządu Spółki na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników, nie może powodować, że po stronie Prezesa Zarządu powstanie dodatkowy przychód z działalności wykonywanej osobiście.

W świetle wskazanego wyżej przepisu członkowie Zarządu dojeżdżający samochodami służbowymi z miejsca zamieszkania, będącego wyznaczonym miejscem garażowania/postoju do miejsca wykonywania obowiązków służbowych oraz z miejsca wykonywania obowiązków służbowych do miejsca zamieszkania – co do zasady – nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy (działalności wykonywanej osobiście) w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce garażowania/postoju samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez pracodawcę zgodnie z uregulowanymi zasadami.

Sytuacja taka występuje wówczas, gdy pracodawca nie dysponuje zabezpieczonym placem bądź garażem, w którym mógłby bezpiecznie parkować samochody użytkowane przez pracowników, bądź gdy wynika to z charakteru zadań służbowych realizowanych przez pracowników.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (Spółka) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej użytkuje pojazdy samochodowe, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 t. Użytkownikami samochodów są członkowie Zarządu – Prezes i Wiceprezes. Samochód służbowy powierzony jest do wykonania zadań nadzwyczajnych, do szybkiego reagowania, komunikowania w różnych sytuacjach, do wykonania funkcji kontrolnych (w szczególności: reagowanie w przypadku kradzieży, wypadku, pożaru), zarządczych (w szczególności: spotkania z kontrahentami

w godzinach popołudniowych) czy sfera korzyści organizacyjnych. Członkowie Zarządu muszą być dyspozycyjni i w związku z tym mają nieokreślony czas pełnienia obowiązków służbowych.

Reasumując, należy stwierdzić, że przejazdy członków Zarządu, tj. Prezesa i Wiceprezesa Zarządu samochodem służbowym z miejsca postoju lub garażowania samochodu do miejsca wykonywania zadań służbowych i z powrotem – o ile nie służą celom osobistym tych osób lecz wykonywane są w ramach realizacji nałożonych na nich przez Spółkę obowiązków – nie stanowią nieodpłatnego świadczenia, którego wartość stanowiłaby przychód w myśl art. 12 ust. 1 lub art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Spółka nie będzie miała z tego tytułu obowiązku ustalenia przychodu podlegającego opodatkowaniu ze stosunku pracy i z działalności wykonywanej osobiście oraz obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy.

Stanowisko Wnioskodawcy uznać należało zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/